Bencana di Asia Timur Laut: Apa yang A.S. patut lakukan

Asia Timur Laut berdepan risiko kekacauan akibat peningkatan nasionalisme permusuhan dan peralihan kuasa, tulis Felo Kanan Brookings dan Pengerusi Yayasan SK-Korea dalam Kajian Korea Jonathan Pollack dalam makalah baharu. Walaupun kebimbangan sebegitu kelihatan jelas memandangkan provokasi nuklear Korea Utara, analisis lanjut menunjukkan bahawa naratif bersaing Jepun dan Korea Selatan-dipasangkan dengan kebangkitan China-semuanya menyuntik tahap ketidakpastian yang mengelilingi susunan Asia Timur Laut pada masa hadapan. Dalam kertas kerjanya, Pollack meneroka faktor yang mengganggu kestabilan serantau di Asia Timur Laut, serta isu yang dihadapi sekutu AS di rantau ini dan kesannya terhadap kepentingan strategik AS jangka panjang.





Korea Utara

Program senjata nuklear Korea Utara telah menjadi risiko segera dan semakin meningkat terhadap kestabilan dan keselamatan di Asia Timur Laut dan mungkin seterusnya, tulis Pollack. Bermula daripada ujian peluru berpandu balistik kepada ancaman serangan nuklear awal, provokasi Korea Utara telah menimbulkan rasa tidak selamat di kalangan sekutu AS mengenai jaminan pencegahan yang berpanjangan di Asia Timur Laut.



Pollack tidak menolak kemungkinan pematangan jangka panjang keupayaan nuklear dan peluru berpandu Utara, dan menulis bahawa Korea Utara pada dasarnya telah mengubah kepentingan strategik untuk semua aktor serantau. Pada masa yang sama, tambahnya, kelangsungan jangka panjang rejim Korea Utara tidak boleh diandaikan, dan Amerika Syarikat harus menilai semua kemungkinan dan menimbang risiko dan akibat yang berpotensi, sebaik-baiknya dengan kerjasama rapat dengan Korea Selatan dan China.



Pengurusan perikatan serantau

Korea Selatan dan Jepun, hubungan perikatan teras di rantau ini, kedua-duanya bersetuju bahawa Amerika Syarikat mesti mengekalkan peranan tunggalnya dalam pencegahan strategik. Namun, Pollack memerhatikan bahawa kedua-dua sekutu itu telah menyuarakan cita-cita mereka dan mencari suara yang lebih besar dalam strategi keselamatan mereka. Jepun, di bawah Perdana Menteri Shinzo Abe, berhasrat untuk melaksanakan lebih banyak kedaulatan dalam dasar keselamatan negaranya sambil memainkan peranan keselamatan yang lebih besar di Asia dan Pasifik. Sementara itu, Korea Selatan telah memperoleh lebih banyak autonomi di bawah sistem perintah operasi bersamanya dan secara berterusan menuntut dasar pencegahan dan pertahanan yang pelbagai dalam menghadapi ancaman nuklear serta-merta.



bilakah roket pertama dilancarkan ke angkasa lepas

Beliau berhujah bahawa apa yang merisaukan ialah perbezaan antara kedua-dua sekutu mengenai beberapa isu penting, terutamanya pendekatan mereka terhadap China. Jepun telah sibuk dengan peningkatan kapasiti China untuk operasi ketenteraan di luar tanah besar China, dan kini secara rasmi menetapkan China sebagai ancaman keselamatan negara jangka panjang dalam Kertas Putih Pertahanannya. Sebaliknya, Korea Selatan menganggap Beijing sebagai rakan ekonomi yang penting dan rakan usaha sama yang diperlukan dalam mengekang program senjata nuklear Korea Utara.



Satu lagi perbezaan utama terletak pada pandangan sekutu terhadap penyatuan Korea. Matlamat penyatuan semenanjung telah lama menjadi dasar utama bagi kerajaan Korea Selatan sejak berakhirnya Perang Korea, tetapi Pollack menegaskan bahawa kemungkinan penyatuan menjana kewaspadaan dan ambivalensi yang mencukupi di pihak Jepun. Beliau juga menyatakan bagaimana kedua-dua negara tidak dapat membentuk identiti bersama, bukan sahaja kerana jarak politik dan interpersonal yang ketara antara pemimpin, tetapi pandangan yang bercanggah di kedua-dua negara mendedahkan nasionalisme yang mendalam dan masih dipertikaikan dalam kedua-dua masyarakat.



Pendekatan yang berbeza itu mencadangkan dua visi yang jelas berbeza untuk masa depan rantau ini, yang membawa kepada pengurusan pakatan yang kurang boleh diramal untuk Amerika Syarikat. Pollack menekankan bahawa pembahagian dasar ini secara langsung boleh menjejaskan hubungan politik, ekonomi dan keselamatan A.S. di seluruh Asia dan Pasifik. Selain itu, Amerika Syarikat tidak lagi boleh mengharapkan sekutunya untuk menunda keutamaan keselamatan AS dan mesti menangani cita-cita dan kebimbangan mereka.

Walaupun tindakan Korea Utara baru-baru ini telah meredakan beberapa perbezaan yang telah menghalang hubungan yang lebih rapat antara Tokyo dan Seoul, Pollack mengesyorkan bahawa presiden AS yang akan datang mengutamakan perbincangan jujur ​​di kalangan ketiga-tiga pemimpin, terutamanya dengan kemungkinan peralihan kepimpinan Jepun dan yang baru. Presiden Korea Selatan pada 2018.



kebangkitan China

Walaupun terdapat perbezaan yang jelas mengenai isu politik-ketenteraan antara Amerika Syarikat dan China, Pollack percaya kedua-dua negara tidak kelihatan berniat untuk menjalin hubungan permusuhan jangka panjang dan membayangkan hubungan berdasarkan gabungan kerjasama yang semakin mendalam dan persaingan yang terurus. Walau bagaimanapun, tiada jaminan bahawa ini memang akan berlaku dan masa depan hubungan mereka bergantung pada sama ada perbezaan mereka dapat dibendung.



Cabaran yang lebih besar dalam hubungan A.S.-China akan menjadi serantau dan oleh itu, Pollack menasihatkan bahawa strategi A.S. pada masa hadapan terhadap China kekal mengambil kira hubungan A.S. dan komitmen dasar secara lebih meluas. Sementara itu, negeri-negeri di rantau ini sedang bergelut untuk mengimbangi hubungan mereka sendiri antara Amerika Syarikat dan China dalam konteks peralihan dinamik kuasa.

nama mars rovers

Hubungan rapat Seoul dengan Beijing pada mulanya menjana sedikit keyakinan bahawa Korea Selatan boleh berfungsi sebagai jambatan antara Amerika Syarikat dan China. Tetapi pandangan ini menjadi kurang pasti selepas tindak balas keras Beijing terhadap A.S.-Korea Selatan perjanjian untuk menggunakan Terminal High Altitude Air Defence (THAAD) di wilayah Korea.



Perdana Menteri Abe sangat berhati-hati dengan apa yang disebut oleh Pollack sebagai sentimen nasionalistik China yang memuncak dan tindakannya dalam domain maritim yang dipertikaikan. Ini telah menyebabkan Jepun mengembangkan kerjasama pertahanannya dengan India dan Australia dan pada masa yang sama mengikat dasar-dasarnya dengan Amerika Syarikat dengan harapan dapat menghalang sebarang kemungkinan bahawa gabungan strategik Amerika dengan Jepun boleh hilang. Namun begitu, persoalan kekal sama ada dasar AS terhadap China akan mematuhi sepenuhnya jangkaan dan kebimbangan Jepun.



Cabaran di hadapan

Amerika Syarikat telah menikmati kejayaan dasar di Asia Timur Laut selama beberapa dekad, tetapi Pollack memberi amaran bahawa adalah tidak berhemah untuk mengandaikan bahawa corak strategik yang wujud boleh berterusan selama-lamanya atau menganggap bahawa sekutu akan mematuhi kepentingan keselamatan AS secara automatik. Terdapat keperluan bagi Amerika Syarikat untuk mempertimbangkan dengan teliti matlamat masa depannya untuk rantau itu dan untuk melakukan ini, ia mesti memahami sepenuhnya kuasa yang menghidupkan perdebatan strategik di Jepun dan Korea Selatan, menurut Pollack. Daripada ancaman segera Korea Utara kepada pengiraan jangka panjang hubungan AS-China, pentadbiran A.S. seterusnya berhadapan dengan cabaran keselamatan utama di Asia Timur Laut yang secara berkesan boleh mengganggu tatanan serantau masa hadapan.